Open deuren
Een dag voordat Geert Wilders zijn zorgvuldig voorbereide wegloopactie uitvoerde (waar kwamen al die camera’s ineens vandaan?) reageerde zijn D66-collega Alexander Pechtold met ongewilde spitsvondigheid op de crisisplannen van het kabinet: “Het zijn alleen maar open deuren en alles komt op de tocht te staan”. Nu gebeurt het wel vaker dat alles op de tocht komt te staan als je maar voldoende deuren open zet, maar zo beeldend zal hij het toch niet bedoeld hebben. En zo ja, dan was dat een thema geweest waarmee Nico Dijkshoorn, columnist van De Volkskrant, wel weg had geweten. Ik moet dit helaas in de verleden tijd schrijven, want Nico Dijkshoorn schreef afgelopen zaterdag zijn laatste column op de sportpagina, waarmee hij en De Volkskrant bij mij althans altijd hoog scoorden. Al was het alleen maar om openingsteksten als: “Zaterdag was ik in Uffelte. Drenthe. Gelukkig regende het.”
Waarom hij weg moet? Gewoon, omdat het kan, om maar eens een ander medium te citeren. Zelf heeft hij geen idee en hij wilde ook helemaal niet weg, maar kennelijk hadden de boven hem gestelden andere plannen dan de (zoals hij zichzelf omschrijft) “geïnteresseerde buitenstaander met een goed oog voor de absurditeiten van de sport en een grote hang naar authenticiteit.” Bijzonder jammer dat hij vertrekt, de maandagochtend en De Volkskrant zullen nooit meer dezelfde zijn. Gelukkig kunnen we hem blijven volgen in De Wereld Draait Door, waar hij elke woensdag met zijn maffe gedichtjes opdraaft, en al zijn columns staan op de website vk.nl/vanafdebank. En dan is er altijd nog zijn voetbalroman “De Tranen van Kuif den Dolder” over de legendarische wereldspits van vv Uffelte, Drenthe, waar het ’s zaterdags gelukkig vaak regent. Om maar eens een open deur in te trappen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.