Tweestrijd
Was ik vorige week nog zo positief over de wielersport in het algemeen en de Tour de France in het bijzonder, komt daar die bedrieger van een Sinkewitz langs om mijn “karretje in de poep te rijden” zoals Maarten Ducrot het altijd zo plastisch pleegt te omschrijven. En hoewel het woord “positief” in wielertermen van ouds her een negatieve lading heeft, was ik toch vooral niet van plan om mijn mening door die Duitse fopfietser te laten veranderen. Zo’n aankomst op Plateau de Beille en de aanloop ernaartoe: mooiere televisie bestaat er niet. Juist daarom is het zo jammer, dat de vraagtekens maar niet willen verdwijnen.
Zondagmiddag hoorde ik in de auto een column op Radio Tour de Rance, ik weet niet meer van wie, maar met de inhoud was ik het zeer eens: de wielersport heeft één scheidsrechter nodig. Als er bij het voetbal buitenspel geconstateerd wordt, dan is het ook buitenspel, waar of niet. Een klasbak als Petacchi, die in zo’n wedstrijd toch eigenlijk niet mag ontbreken, moet thuisblijven omdat hij voor zijn astma een paar druppels salbutamol te veel heeft ingenomen, terwijl erkende twijfelgevallen en zelfbenoemde zondaars wel mogen meedoen, en dat zijn zeer onbevredigende beslissingen.
Of de verslaggevers van de NOS helemaal naturel meedraaien? Ze hebben het zwaar, dat staat wel vast, met al die lange etappes, maar ze slaan zich er kranig doorheen. Het valt ook niet mee om stoplappen als “de renners weten wel hoe laat het is” te voorkomen als de regie een torenklok in beeld brengt. Maar soms gaan ze in de fout en dan hebben ze het over “de gedoodverfde favoriet” of “een tweestrijd tussen twee mannen”. Ik heb eigenlijk liever dat de tweestrijd in de opinievorming over de wielersport eindelijk een keer voorbij zal zijn.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.