Half uurtje
Toen Marco van Basten op 18 augustus 2004 voor het eerst aantrad als bondscoach van het Nederlands elftal, voor de uitwedstrijd tegen Zweden, had hij vier debutanten voor zijn selectie opgeroepen: Romeo Castelen, Dave van den Bergh, Collins John en Jan Kromkamp. Castelen is net terug bij Feyenoord na een lange periode van blessureleed, van den Bergh voetbalt tegenwoordig in Amerika, John heeft tijdens zijn verblijf in Engeland vooral veel mobiele telefoontjes verzameld en Kromkamp staat bij PSV alleen nog maar in de basis omdat hij bij Villareal en Liverpool voldoende talenkennis heeft geleerd om in het veld met al die buitenlanders te kunnen communiceren. Ik bedoel maar: echt gelukkig waren die vier keuzes niet, maar het waren helaas ook niet de enigen met wie Van Basten geen al te gelukkige hand van selecteren had.
Vorig jaar kwam hij voor de uitwedstrijd tegen Ierland ineens met Theo Janssen op de proppen. Theo Janssen ja, zo ongeveer de dikste voetballer van de complete eredivisie. De ongekroonde koning van het Arnhemse Spijkerkwartier. Alsof de bondscoach Seedorf en Van Bommel niet alleen duidelijk wilde maken dat hij hen helemaal niet nodig had, maar ze daarmee ook nog eens extra wilde beledigen. Dat had hij eerder ook al een keer gedaan, toen hij Theo Lucius opriep voor de thuiswedstrijd tegen Roemenië in 2005. Maar de allergrootste schoffering had hij in petto voor Ugur Yildirim, de speler van Heerenveen met Turkse ouders. Op 31 december 2004 werd hij Europees kampioen vrije schoppen nemen, nog vóór Zinedine Zidane. Ruim een maand later, op 9 februari 2005, maakte hij zijn debuut voor Oranje, dat wil zeggen: hij mocht in de 64-ste minuut invallen, heeft al met al geloof ik twee ballen geraakt en is sindsdien nooit meer geselecteerd. Nog geen half uurtje, zo lang heeft de interlandcarrière van Yildirim dus in totaal geduurd, want voor Turkije mag hij nu nooit meer aan de bal. Met dank aan Marco van Basten, hofnar van Oranje.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.