Helm af
Hij was vijf minuten te laat en dat was niks voor hem. Mijn zwager zou zich om zeven uur bij me melden voor een rondje mountain-biken in het Buurserzand. Toen hij het plein opscheurde, zag ik meteen wat hij zelf nog niet eens door had: zijn wenkbrauw lag lelijk open en ook de rest van het gezicht was niet ongehavend uit de strijd gekomen. Onderweg was het ergens mis gegaan, maar hij wist niet meer waar en hoe. Wat hij na een blik in de spiegel wel wist, was dat we toch maar even naar het ziekenhuis moesten, waar de wond werd gehecht. De volgende avond reed ik solo door het Smalenbroek, toen het slot lostrilde en zich door de spaken boorde, waarop het wiel blokkeerde. Met een fraaie boog belandde ik in de sloot, die gelukkig droog stond. Volgende keer toch maar een helm opdoen – hoewel, dat ding had bij mijn zwager juist die jaap veroorzaakt.
Fietsen en vallen, het hoort bij elkaar en het draagt zeker ook bij aan de heldhaftige status van de sport. Vraag dat maar aan Erik Dekker, die in zijn prachtige carrière ontelbare keren tegen het asfalt gekwakt is. De laatste keer, in de Tour op weg naar Valkenburg, zat het spul zelfs in zijn gezicht en bij de gruwelijke aanblik daarvan knapte er iets bij de Drentse tempobeul. Hij was toch al aan zijn laatste jaar bezig en de angst voor nog zo’n zware valpartij kon het naderende afscheid alleen maar bespoedigen. Niemand die het hem kwalijk neemt, want met zo’n staat van dienst heb je het volste recht om je eigen koers te bepalen. Dat deed hij op de weg ook en wat hebben we daar van hem genoten. Drie etappes in één Tour, de Amstel Gold Race, de Clasica San Sebastian, de Tirreno Adriatico en – vooral – die waanzinnige finish in Parijs-Tours. Hij verruilt het zadel van de fiets voor de stoel van de ploegleiderswagen, en dat kan volgens hem nog leuk worden: “Als het slecht ging, lag het altijd aan de ploegleider. Vanaf volgend jaar ligt het aan de renners.”
Eén ding is zeker: aan hem lag het nooit.
PS: deze jongen gaat even off-line. Begin september meld ik me weer. Graag tot dan!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.