Stadionverbod

7 maart 2006

Feyenoord is voor mij de club van Coen Moulijn, Ernst Happel en Wim van Hanegem. De club van rood en wit, waar je zo gezellig zit. De club van De Kuip, het mooiste stadion van Nederland waar alles nog naar voetbal ruikt. De club van Rinus Israël en Theo Laseroms, verdedigers naar mijn hart. De club van Ove Kindvall, die in 1971 de eerste Europa Cup naar Nederland schopte. De club van de UEFA Cup-winst in 2002, met spelers als Pierre van Hooijdonk, Brat Emerton, Paul Bosvelt en Bonaventura Kalou. De club van Dirk Kuyt en Erdwin Koeman, heerlijk nuchtere kaaskoppen, maar helaas ook de club van Jorien van den Herik, van antisemitische spreekkoren en van verbouwde treinstellen.

En helaas is Feyenoord ook de club van Marco Pastors, makelaar in moslimhaat, alsmede voormalig en intussen ook weer beoogd wethouder van de Maasstad namens Leefbaar Rotterdam. Pastors is niet de man van de fijne nuance, maar dat hoeft ook niet. Politiek is een hard spel met eigen regels, zoals Felix Rottenberg zondag in Buitenhof nog eens uitlegde. Maar je kunt het ook te bont maken, zoals Pastors zaterdagavond in zijn gesprek met EO-er Tijs van den Brink, de man die sneller vraagt dan Jezus kan antwoorden. Zijn oplossing voor het al dan niet terugsturen van Iraanse homo’s: “Sommige kwesties moet je gewoon aan de landen zelf overlaten.” Met andere woorden: hallo Teheran, het zijn jullie homo’s, hang ze maar op. En dat moet wethouder van Rotterdam worden.

Een stadionverbod voor meneer Pastors, zullen we daar eens mee beginnen? En daarna een stadhuisverbod, dat zou helemaal mooi zijn.

Kijk ook op www.twentesport.com.