Heer Hiddink
Iedereen is te koop en alles heeft zijn prijs. Amerika stuurt een ambassadeur naar Nederland, die 12 miljoen dollar stortte in het herverkiezingsfonds van George Bush en een aanklacht tegen zijn hypotheekbank vanwege “walgelijke woekerrentes” afkocht voor 325 miljoen dollar. Gerhard Schröder laat zich als extern adviseur voor een riante vergoeding inhuren door het Russische energiebedrijf Gazprom, waarmee hij als bondskanselier lucratieve contracten afsloot. Twaalf rijke zakenlieden hebben vorig jaar via geheime leningen de campagne van de (socialistische) Labour Party gefinancierd voor in totaal 14 miljoen pond, waarna vier van hen door de (socialistische) Prime Minister Tony Blair zijn voorgedragen voor een adellijke titel, die hen voor de rest van hun leven een plaats in het Hogerhuis garandeert. Hoezo salonsocialisme?
Iedereen is te koop en alles heeft zijn prijs. Natuurlijk kiest Guus Hiddink straks voor de Russische roebels van de oliemaffia. Hij zou wel gek zijn. Twee jaar amechtig afzien in lamlendige luxe en hij hoeft nooit meer iets te doen, behalve golfen in de Achterhoek en op de Harley ernaartoe. Het kost hem weliswaar vijf ton aan afkoopgeld, maar hij wil maar één ding: weg uit dit land van Anton Pieck en Kabouter Plop, met zijn schraperige tollenaren van de belastingdienst. Van de zomer nog even fiscaal aantrekkelijk stunten met Australië en laat dan de kaviaar maar komen. Zelfs in eigen kring wordt hij niet gewaardeerd zoals het zou moeten zijn. Van het bestuur mag hij niet meer bijbeunen en de relatie met de voorzitter van de Raad van Commissarissen, ex-Philips-topman Jan Timmer, is ronduit ijzig te noemen. Zolang Timmer zich naar buiten toe uitsluitend uitlaat in termen als “de heer Hiddink” komt het daar niet meer goed, maar dat is hun probleem. Mijn verzoek aan PSV is heel wat eenvoudiger: gun ons Rutten en Eijkelkamp en jullie mogen Vennegoor en Hesselink nog een jaartje houden.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.