Waardenloos
Vergissen is menselijk. Zelfs mij overkomt het wel eens. Zo hoorde ik gisteren Umberto Tan op Talpa de naam noemen van tennisster Serena Williams, die de eerste ronde van de Australian Open had overleefd. Toen ik als rechtgeaard liefhebber nieuwsgierig opkeek, en haar twee gigantische ballenjongens eenvoudigweg niet kon ontwijken, dacht ik even dat ik “tietenverdedigster” in plaats van “titelverdedigster” hoorde. Noem het seksistisch, noem het macho, noem het freudiaans: het was me overkomen voordat ik het door had. En we hebben geen eens breedbeeldtelevisie, kunt u nagaan. Maar, dat zult u met me eens zijn: er zijn ernstiger dingen.
Er zijn ernstiger dingen, ja, zoals daar zijn de opvattingen van de boven ons gestelde christen-democraten. Die presteren het om een angstzaaiende nota van een dubieus democratisch gehalte te vermarkten onder de titel “Alles van waarde is weerbaar”, een goedkoop gejatte variant op de onsterfelijke regel “Alles van waarde is weerloos” van de dichter Lucebert. De dichter is dood, dus die kan niet protesteren, zoals Remco Campert eerder deze week volkomen terecht in zijn Volkskrant-column schreef. En ik op mijn beurt vraag me het volgende af: welke politieke partij (met een C, een D en een A) ging er in dit land ook alweer over de normen en de waarden?
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.