Met peren

22 december 2005

Vanavond is weer de verkiezing van de sporters van het jaar. Mij zult u daarover geen voorspelling zien wagen. Of het nu Yuri van Gelder, Dennis van der Geest of Rens Blom wordt: ik hoor het wel. Bij de dames schijnt Marit van Eupen een goede kans te maken. Zij roeit kennelijk nogal hard, maar eerlijk gezegd had ik nog nooit van haar gehoord. Is dat desinteresse mijnerzijds? Integendeel, zou ik zeggen. Elke topsporter is mij even lief, maar daarom hoef ik er nog niet warm voor te lopen. Zo heb ik niets met schaatsen en zodra die kabeltruien van Smeets en Gemser in beeld komen, roept dat in mij een spontane reflex richting afstandsbediening wakker.

Toch zal ik straks, bij de Olympische Spelen in Turijn, vanwege het landsbelang de verrichtingen van onze schaatsers met meer dan gemiddelde aandacht volgen. Dat was overigens ook al het geval op 18 februari 1992, toen Bart Veldkamp in Albertville goud won op de tien kilometer en de vroedvrouw mij slechts met de grootst mogelijke moeite wist te overtuigen inzake het belang van mijn komst naar de ouderlijke slaapkamer, waar mijn wettige echtgenote op dat moment lag te bevallen van onze zoon Pim. Dat werd dus goud in huize Bonder, maar een herhaling zit er niet meer in: Bart Veldkamp is intussen schaats-Belg en mevrouw Bonder vond het na die nummer twee wel mooi geweest.

Of het binnenkort bij FC Twente ook mooi is geweest voor Rini Coolen, de tijd zal het leren. Hoewel: van een club, die niet eens het benul heeft om zich kandidaat te stellen voor een paar wedstrijden van het Jeugd EK, dat in 2007 Nederland aandoet, hoef je weinig daadkracht te verwachten. Bovendien schijnt in deze kwestie de factor geld (of beter gezegd: een gebrek daaraan) een belangrijke rol te hebben gespeeld, waardoor het voor een leuke afkoopsom richting Coolen ook wel aan de benodigde middelen zal ontbreken. Voorlopig zullen we het dus met hem moeten doen en dan is een tegenstander als RBC op Tweede Kerstdag natuurlijk bijzonder welkom om het publiek eindelijk weer eens te vermaken. Want als het weer “k” met peren wordt, dan weet ik wel met wie ze nog een appeltje te schillen hebben.

PS: dit was de laatste column van 2005. Ik dank u voor uw interesse, wens u prettige feestdagen en zie u hier graag weer in de eerste week van januari 2006.

Kijk ook op www.twentesport.com.