Sigaartje gebaartje
Het grootste nadeel van de uitschakeling van Uruguay voor de WK, is het feit dat we Alvaro Recoba volgend jaar niet in actie zullen zien. De aanvaller van Inter Milaan heeft meer techniek in zijn linkerbeen dan de complete Australische selectie in alle verzamelde ledematen, maar de Aussies lieten in de play offs zien dat het bij voetbal soms al genoeg is om je hele ziel en zaligheid op het veld te leggen. Intussen is Guus Hiddink opnieuw de gevierde man en dat gunnen we hem van harte. In relatief korte tijd een elftal zo perfect op de rails krijgen: dat kan toch geen toeval zijn en moet dus wel op vakmanschap berusten. Bovendien heeft de sympathieke Achterhoeker ons land als voetbalnatie weer een stukje steviger op de kaart gezet, waarbij de tweede plaats op de wereldranglijst ineens helemaal niet meer zo ongeloofwaardig overkomt, ondanks die duidelijke nederlaag tegen Italië. (Binnenkort in Oranje: Ramon Zomer op de plaats van Ron Vlaar.) We stellen echt wel wat voor. En wat zou het mooi zijn, zoals ik deze week iemand op de radio hoorde opperen, wanneer de vier Nederlandse bondscoaches elkaar volgend jaar in één poule zouden mogen tegenkomen.
Maar ook zonder die droom staat de grote verliezer van volgend jaar al vast. Leo Beenhakker heeft natuurlijk geen schijn van kans, ook al neemt hij behalve Trinidad en Tobago nóg twee landen mee – en dat ligt niet alleen aan Trinidad, Tobago en hoe ze allemaal ook heten mogen. Don Leo mag dan met Real Madrid drie keer kampioen van Spanje zijn geworden, wat met zoveel kwaliteit in de selectie en reserves op de bank qua prestatie overigens met de nodige nuances beoordeeld dient te worden - als bondscoach van Nederland is hij er tot twee keer toe niet in geslaagd om met het beste elftal sinds 1974 ook maar enigszins naar verwachting te presteren. Eerst liet hij zich in 1985 verrassen door de Belgen voor de WK in Mexico en vijf jaar later struikelde de trotse Europese kampioen van 1988 in de eerste WK-ronde bijna over Egypte, waarmee de toon was gezet voor een rampzalig toernooi, met waardeloos voetbal van een wanhopig elftal, dat volledig de weg kwijt was. Na afloop liet Beenhakker met de hem kenmerkende stoerheid weten, dat hij de waarheid achter dit drama ooit naar buiten zou brengen. Nooit meer iets van gehoord, natuurlijk. Typisch Beenhakker: het lijkt heel wat, maar het stelt geen bal voor. Sigaartje gebaartje, meer is het niet.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.