Strafregels
Oké, de eerste thuiswedstrijd van FC Twente in het nieuwe seizoen was niet om over naar huis te schrijven, en de schaarse hoogtepunten waren inderdaad op de vingers van één hand te tellen, maar wat De Volkskrant er maandag van maakte, was een belediging. Het complete verslag bestond uit twee regels, en wel de volgende: “FC Twente verloor ook de tweede competitiewedstrijd. NEC was in Enschede met 1-0 te sterk.” Twee regels, meer niet. Opnieuw een verbluffend staaltje van randstedelijke arrogantie, nadat ik u vorige week ook al gewezen had op een fotobijschrift in het Algemeen Dagblad: wel de naam noemen van PSV’er Wilfred Bouma, maar Nico-Jan Hoogma en Rob Maas van Heracles? Ho maar. Nooit van gehoord.
Wat deze journalistieke misser nog eens extra wrang maakt, is het openlijke gebrek aan kritische aandacht voor het dubieuze niveau van onze arbitrage. FC Twente-NEC werd gefloten door Jan Wegereef, die deze avond weer eens duidelijk maakte, waarom hij en zijn Nederlandse collega’s ook bij het WK in 2006 niets te zoeken hebben. Geen woord daarover in het “verslag” van de wedstrijd, maar toevallig publiceerde De Volkskrant daaronder wél een kadertje met informatie over de honderste rode kaart, die Roelof Luinge dat weekend had getrokken, tijdens zijn 429-ste wedstrijd in het betaalde voetbal. Het is kenmerkend voor zijn mankerende autoriteit, dat hij zich kennelijk vooral met administratieve hulpmiddelen staande moet houden. Maar het zal wel precies passen in het beleid van de KNVB, waar men zich onder leiding van Jaap Uilenberg drukker maakt over het dragen van piercings dan over handhaving, laat staan modernisering van de regels.
Een treffend voorbeeld van de angsthazerij in de Zeister bossen is het aanstellingsbeleid inzake Dick Jol (overigens nummer twee achter Luinge met 49 keer rood). Ik heb nog nooit iemand zo partijdig zien fluiten als op zondag 7 november 1999 in de thuiswedstrijd van FC Twente tegen Feyenoord. Het stond ver in de tweede helft 3-1, toen hij Feyenoord een penalty cadeau gaf, waarna Vak P zich verbaal begon te roeren en de wedstrijd gestaakt werd. Vervolgens liet hij na de hervatting net zo lang doorspelen, totdat de Rotterdammers eindelijk de gelijkmaker konden scoren. We zijn intussen bijna zes jaar verder, maar sindsdien is Jol niet meer in het Arke Stadion geweest en ik kan u verzekeren: dat is géén toeval. Of wel, meneer Uilenberg?
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.