Engels voetbal: Amerika-Rusland
Engeland is als historisch misverstand een bolwerk van tradities, ook op sportgebied. Wimbledon, Ascot, Grand National, Varsity: de nostalgie en romantiek druipen er van af. Ook de Cup Final is zo’n evenement, dat voor de ware liefhebber een jaarlijks terugkerend hoogtepunt is, hoewel helaas niet meer op Wembley. Kenmerkend voorbeeld voor de machtige reputatie van deze klassieker: de BBC dreigde vanwege een staking drie dagen uit de lucht te gaan, maar de Cup Final zou hoe dan ook uitgezonden worden. (Dat is dus wel even andere koek dan bij ons, waar een belangrijke aflevering van Studio Sport op de zaterdagavond nota bene moet wijken voor een live verslag van het Eurovisie Songfestival.) Toch wordt de sportieve aandacht voor de wedstrijd dit jaar ernstig afgeleid door commerciële bijzaken, hoewel “bijzaken” in dit geval een wellicht wat al te lichte omschrijving is. Eén van de partijen, Manchester United, is namelijk gekocht door een Amerikaanse zakenman, Malcolm Glazer, en deze miljardair heeft werkelijk niets nagelaten om te laten blijken, dat de emotionele waarde van de roemruchte club hem letterlijk en figuurlijk geen bal interesseert.
Zo bracht hij zijn bod uit op 6 februari en laat dat nou uitgerekend de dag zijn, waarop ze in Manchester de vliegramp uit 1958 herdenken, waarbij 21 doden vielen, onder wie bijna het complete elftal. Dat was dus qua timing niet echt handig, maar Glazer zal het een zorg zijn. Het gaat hem puur om de poen en om de macht, maar of hij er ook echt plezier van zal beleven? De fans gunnen het hem niet en zij doen er dan ook alles aan, om het massale ongenoegen over de uitverkoop van hun favoriete ploeg te laten blijken. Voor de Cup Final tegen Arsenal zullen ze de clubshirts thuislaten en met valse kaarten proberen pittige boetes uit te lokken. Verder zullen de producten van de clubsponsors Vodafone, Pepsi, Nike en Budweiser door hun “eigen” supporters geboycot worden, terwijl datzelfde geldt voor de lucratieve merchandising, een belangrijke bron van inkomsten op Old Trafford. En zo dreigt Manchester United het slachtoffer te worden van de beursgang in 1991 en de bijbehorende knieval voor het grote kapitaal. Maar wat nog veel erger is: een wereldwijd bewonderd voetbalbolwerk met een fantastische traditie wordt de speelbal van een onbeholpen patser, die niet eens van voetbal houdt. Wat dat betreft is die Rus van Chelsea nog wel zo slim, om tenminste te juichen bij een overwinning.
Voor zaterdag: hup Arsenal!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.