Bezig met verbinden
“Wat is dat dan?” Salvatore, de trendy art director van het hippe reclamebureau, keek alsof hij water zag branden. “Dit is een floppy disk, dat ken je toch wel?” Mijn mailbox was voor zichzelf begonnen, maar daar hadden ze in de statige villa aan de Marthalaan terecht geen boodschap aan. Daar zaten ze met smart te wachten op de wervende brochureteksten, waarvoor ze mij hadden ingeschakeld en die ik op de afgesproken deadline zou leveren. Het schijfje was evenwel niet compatible met Salvatore’s kekke design-PC, maar elders in het pand stond gelukkig nog een antieke IBM’er, die het resultaat van de werkzaamheden op mijn eigen harde schijf wel wist te reproduceren.
Is dat lastig, een paar dagen zonder mail? Ja en nee. In mijn werk kan ik eigenlijk niet zonder, maar het was krokusvakantie en daarom was het ook niet zo erg, dat de vorige column vanwege dit technische ongemak met een paar dagen vertraging op deze site verscheen, omdat veel lezers toen toch nog op de lange latten stonden, of in de file op de terugweg naar huis zaten. Wel was het erg lastig, dat je niet adequaat kunt communiceren met de mensen van de help-desk, als je niet weet waar het lek zit, laat staan hoe je het boven moet zien te krijgen, terwijl het achteraf bleek te gaan om een “B” in je inbelcode waar een “8” had moeten staan. Overigens, de teksten waren prima. Als vanouds, zeiden ze. Net als die floppy, ja.
Volgende week meer over reclameborden, die niet gezien worden. En dan nu weer terug naar de reclame.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.