Wimbledom
De vakantie was nog maar nauwelijks begonnen, of het begon vorige week bij ons thuis steeds meer op een indoor-kinderboerderij te lijken. We hadden al twee cavia’s, die ik een paar jaar geleden voor mijn verjaardag kreeg omdat de kinderen een hond wilden. Wacht even, dat kan ik misschien beter even uitleggen voordat we verder gaan, want anders komen we er niet uit. Ik was dus jarig en de kinderen wilden me een hond geven, maar ik zag het al voor me: de eerste twee weken mochten zij hem uitlaten, de volgende twee weken moesten zij hem uitlaten en daarna kon ik met die wandelende schijtfabriek de straat op. Mij niet gezien, maar omdat zij hun zinnen hadden gezet op iets qua levende have in de huisdierensfeer, kwamen er na langdurige onderhandelingen als compromis twee cavia’s uit de bus: twee schichtige wezens, die vrijwel de godganse dag in het kleinste hoekje van een buitenproportioneel grote kooi dicht tegen elkaar aangekropen liggen en verder uitzonderlijk weinig ondernemen, behalve een enkele toenaderingspoging, die echter tot niets leidt omdat de één volgens mij op z’n minst bi-seksueel is en de andere daar niets van wil weten. En nou hadden ze logeetjes, want hun twee soortgenootjes van de schoonfamilie mochten niet mee met de caravan. Ik had nog voorgesteld om ze bij wijze van verbroedering om en om bij elkaar in de kooi te plaatsen, maar dat stuitte op hevige protesten van de Bondertjes en van de wederhelft: die flauwe papa ook altijd met z’n rare ideeën!
Tja, de vakantie heeft zo zijn eigenaardigheden, en één daarvan is Wimbledon. Ik heb niets tegen tennis, integendeel, maar dit is overdreven. Je kunt de tv niet aanzetten of je ziet witte figuren tegen een groen decor door het beeld rennen. Vorige week switchte ik na het dagelijkse rondje langs pagina 601 van Teletext per ongeluk naar RTL 5 en daar waren ze zojuist bezig met de intregrale en rechtstreekse uitzending van de bijzonder belangwekkende wedstrijd tussen Schüttler en Santoro. En zo gaat dat maar door tot het donker wordt, want die beeldrechten waren duur zat en dat geld moet er weer uit. Je moet wel erg veel van tennis houden om dit nog leuk te vinden, maar daarmee hebben we het nog niet gehad: na de wedstrijden en een korte break komt alles nog een keer uitgebreid langs in de vorm van een ellenlange round-up met Wilfried Genee, Jacco Eltingh en Jan Siemerink, de Kwik, Kwek en Kwak van RTL5. Maar het eind is in zicht, de vouwwagen (een ouwe taaie Camplet-GT van de lichting 1982) staat weer voor de deur, de camping is gereserveerd en de cavia’s mogen gezellig op familiebezoek. Volgende week gaan we weg, maar over een maandje zijn we terug. Misschien is het dan wel weer droog op Wimbledon.
Graag tot ziens in augustus!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.