Mario mooi niet
Ja hoor, daar was ie weer: de jaarlijks terugkerende “euro-acceptgiro” van de firma BIZ TELEFOONGIDS, Postbus 888, 1000 AW Amsterdam. Bedrag: 295,12 euro. Omschrijving: vermelding in telefoongids 2003-2004. Betaling: gaarne binnen 14 dagen. Telefoon 020-3205545. De telefoon wordt niet opgenomen, de postbus is waarschijnlijk een dekmantel en de website www.biztelefoongids.nl bestaat ook al niet. We hebben hier dus te maken met een klassiek geval van oplichting en in de kleine lettertjes komt het aapje uit het mouwtje: “Dit is een aanbieding en geen factuur”. Het staat er echt, maar het blijft natuurlijk een ordinaire vorm van een goedkope poging tot vingervlugge zakkenrollerij. Het is parasiteren op de grote massa en speculeren op het er-door-glippen om een gemakkelijk verdiend veelvoud van 295,12 euro in je zak te steken.
Oplichting hoort ook bij de Tour de France, die dit jaar voor de honderdste keer van start gaat, maar daar heeft het allemaal de verzoetende geur van valse romantiek en rijke nostalgie. Frauderende renners worden al gauw historische helden als je de geschiedenis hier en daar met zachte dwang naar je hand zet. De legendarische Jan Cottaar en zijn opvolger Theo Koomen waren per slot van rekening ook niet te flauw om een finishreportage zogenaamd rechtstreeks over te doen als dat in Hilversum vanwege een journaaluitzending toevallig even beter uitkwam. En Mart Smeets nam vorig jaar uitgebreid afscheid van de Tour om dit jaar doodleuk met een fietsvariant op Villa BvD terug te komen. Oplichting, het hoort er bij.
De grootste oplichter van allemaal is Tour-directeur Jean-Marie Leblanc. Onder het mom van “le Tour c’est Moi” gaf hij drie van de vier laatste wildcards aan Franse ploegen en weigerde hij voor het derde jaar in successie het team van Mario Cipollini. Mooie Mario, zoals hij in en buiten het peloton bekend staat, had er zijn zinnen op gezet om in de regenboogtrui van de wereldkampioen (!) de laatste etappe naar de Champs d’Elysée te winnen. Maar toen stak Leblanc een stokje tussen de spaken: “De Tour gaat al na een week de bergen in” verwees hij naar de beperkte klimcapaciteiten van Cipollini, die altijd eerst een paar etappes wint voordat het omhoog gaat, en hij moest dus wel kiezen voor een Franse ploeg. Ciao, bello Mario! Hij kan voor geen meter klimmen, dat is waar, en de Alpen zijn hoog, maar die Fransen zijn de platste chauvinisten van de hele wereld. Want als Mario Cipollini toevallig een Fransman was geweest, of bij een Franse ploeg had gefietst, dan had hij die wild card probleemloos gekregen. Merde!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.