Dubbel lachen
De mooiste schrijffout van 2002 vond ik in het kerstnummer van De Groene Amsterdammer. Uit een interview met stand-up-comedian Jörgen Raymann: 'Ik las vroeger de moppenboekjes van Max Tailleur op de wc, en ik lach dan dubbel.' Even afgezien van de klemmende vraag, of je op een wc moet zitten of liggen: laten we hopen dat 2003 een jaar wordt, waarin we weer wat meer dubbel kunnen liggen dan in de achter ons liggende periode, hoewel u hierin beslist geen advies moet lezen om op 22 januari uw stem aan Winny de Jong of een andere hysterische clown van de Nieuwe Politiek te lenen. Dat lachen is ons nu wel voorgoed vergaan, het is leuk geweest, maar eerlijk is eerlijk: we lagen dubbel, echt waar.
Wat voetbalhumor betreft, gaf Feyenoord op de valreep van het oude jaar nog wel even het goede voorbeeld. De club was bij de verkiezing tot Sportploeg van het Jaar tweede geworden achter de damesturners en dat was niet eerlijk, want zij hadden nota bene de UEAF-Cup gewonnen en de gymnastiekmeisjes waren niet eens Europees kampioen geworden, maar slechts als tweede geëindigd (wat natuurlijk een absolute wereldprestatie is, maar dat snappen ze in Rotterdam niet). Ach gut, Feyenoord. Eerst die krokodillentranen van Jorien van den Herik over de kwaliteit van het Nederlandse rechtssysteem en nou weer zo’n treurige reactie: qua slechte verliezers is Feyenoord met voorsprong de Sportploeg van het Jaar.
Begrijp me goed: ik heb niets met turnen en ben ook heel blij, dat ik m’n dochter niet vier, vijf keer per week op en neer naar Papendal moet brengen. Want als ze wel zou turnen, dan zou het toch echt die kant op moeten, nu het regionale steunpunt in Oldenzaal intussen ook heeft kennis gemaakt met de nieuwe Zalm-norm: de stekker ging eruit. Dit betekent, dat de Twentse talenten niet meer dagelijks terecht kunnen op de werkvloer van de Turnfabriek, zoals het trainingsinstituut is gaan heten. En als je dan in de krant een kop leest 'Carrières in de knop gebroken, turnsters in onzekerheid' dan moet je zelfs als cynische columnist toch even slikken. Je zult maar vrijwillig je complete jeugd en een normaal gezinsleven hebben opgeofferd om een kans te maken op deelname aan de Olympische Spelen en dan is het opeens over en uit. Dag vogels, dag bloemen, dag Peking. En wij maar denken, dat ze in Oldenzaal wel raad weten met topsport (zie Arke Pollux). Kom op, Boeskoollui, er moet toch iemand zijn, die de knip trekt en die meiden gewoon weer op de mat zet? Dit is niet om te lachen, dit is om te janken. Dubbel te janken.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.