Dubieus gezelschap
De firma Kruidvat heeft een pluchen giraffe uit de verkoop gehaald, omdat is gebleken dat de rode bolletjes aan het eind van de voelsprieten kunnen loslaten. Met deze gevoelige aderlating gaat opnieuw een stuk van ons culturele erfgoed verloren, alsof er in dit land de laatste jaren niet al genoeg waardevols naar de Filistijnen is gegaan. Daar staat evenwel tegenover, dat het onroerend erfgoed van Pim Fortuyn voor het nageslacht behouden is gebleven door de verkoop van diens Rotterdamse “Pallazo di Pietro” (hoezo grootheidswaanzin?) aan een Haagse vastgoedmagnaat, bij welke omschrijving ik altijd automatisch visioenen krijg van rinkelende Rolexen, ronkende Bentleys en piranha-advocaten. In de overeenkomst is ook opgenomen, dat de hondjes Carla en Kenneth in het souterrain mogen blijven wonen bij butler Herman, die in het huis rondleidingen zal verzorgen. De transactie heeft dan ook de volledige instemming van Maarten Fortuyn, die door zijn beroemde broer overigens consequent “die paardenlul” werd genoemd, maar dit even terzijde voor uw beeldvorming inzake de hartelijke verstandhoudingen binnen de familie, die in dat opzicht kennelijk model hebben gestaan voor de informele omgangsvormen binnen de LPF.
In dit verband is het trouwens wel weer jammer, dat Rotterdam zich niet heeft gekandideerd voor de Olympische Winterspelen van 2010. Anders had een louterende bezichtiging van de Fortuyn-tempel ongetwijfeld een beslissende invloed gehad op een positief eindoordeel van de IOC-evaluatiecommissie, waartoe ook Willem-Alexander behoort. Onze kroonprins bevindt zich daarbij overigens in “dubieus gezelschap”, aldus de Volkskrant van 12 november. Nu had ik altijd gedacht, dat Oranje’s watermanager met zijn foute grootvader en zijn nog veel foutere schoonvader qua “dubieus gezelschap” toch wel wat gewend was, maar dit is van een heel andere categorie. Het gaat hierbij namelijk om de Japanse lobbyist Chiharu Igaya, die eveneens lid is van de evaluatiecommissie en over een bedenkelijk Olympisch verleden blijkt te beschikken. Tijdens de campagne van Amsterdam voor de Spelen van 1992 liet meneer zich voor zijn ja-woord vorstelijk betalen door een tax-free Mercedes te ritselen, waaraan het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Nederlandse ambassade in Tokyo ten dienste van het landsbelang hun hartelijke medewerking verleenden. Voorts toonde hij zich op z’n zachtst gezegd nogal kieskeurig in zijn kritiek op de accommodatie en de faciliteiten van het Amstelhotel, dat toch niet echt als een veredelde jeugdherberg te boek staat: de kamers waren te klein, met te weinig kastruimte, het ontbrak er aan een kapper, een schoonheidssalon en een zwembad, terwijl de service ook wel wat luxer kon. En met die verwende zakjapanner moet onze kroonprins begin volgend jaar naar Peyongchang (Zuid-Korea), Vancouver (Canada) en Salzburg (Oostenrijk). Een tax-free Hyundai zit er dus wel in, maar hopelijk hebben ze daar ook nog een beetje leuke hotelletjes. And the winner is: Chiharu Igaya!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.