FC Zanussi
Als er in het betaald voetbal verkiezingen zouden zijn, en als die nu gehouden zouden worden, dan zou FC Twente een historische nederlaag lijden. De club zwalkt in de polls heen en weer tussen de marges van de onderkant en de rafelranden van de afgrond. Op 24 mei van het vorige jaar leek het allemaal weer goed te komen, maar het roodwitte volksfeest in de Amstel Kuip bleek uiteindelijk niet meer dan een camouflerende dekmantel voor een kleurloze jaargang, die zich ook in dit seizoen na een voorzichtige opleving in net zulke muisgrijze mistflarden voortnevelt. En nou kunnen we de schuld daarvan wel leggen bij de trainer en de technisch directeur, maar misschien is het ook eens interessant om te kijken wie deze twee onervaren beginners op zulke vitale posities heeft neergezet.
De voorzitter is een steenrijke aannemer, die zijn fortuin vooral heeft verworven in de hebberigheidshype van de opgeklopte beurs(k)lucht rond Nina Bitch. Het bestuur bestaat verder uit driedeliggrijze beleidsbepalers, die hun sporen vrijwel uitsluitend hebben verdiend in de wereld van het receptiecircuit en de babbelbranche. En nou is er weer een bankman aangeschoven, die zijn handen overigens nog vol zal hebben aan het opgraven van de serie lijken, die de jongens van de fiscus bij hun laatste bezoekje aan het Colosseum in de kast hebben laten liggen.
FC Twente wasemt de dynamische mufheid van een lijsttrekkersdebat. Het voetbal is geen sport, laat staan een spel, maar een product dat commercieel vermarkt moet worden, het publiek is een doelgroep dan wel een marktaandeel en u bent geen supporter, maar hooguit een relatie. De verschillende business clubs gunnen elkaar het licht in de ogen niet en de sponsors moeten bij de hoofdingang aan kleerkasten met oordopjes allemaal een ander pasje tonen voordat ze zich massaal op de catering kunnen storten. Zelfs een stoicijnse Kroaat als Spira Grujic, die in zijn geboorteland qua kille harteloosheid toch wel het nodige gewend moet zijn, begint zich nu ook al hardop af te vragen in wat voor klinische koelkastenfabriek hij terecht is gekomen. Misschien moet Zanussi maar de nieuwe shirtsponsor worden, dat zou perfect passen bij het polaire image, dat de club dit seizoen uitstraalt. De enige plek waar het nog naar voetbal walmt, is de gracht waar het gewone volk zijn weg zoekt naar de kunststof kuipjes. Op de zetels van het pluche overheerst in een allesverstikkend klimaat van neringzieke zakelijkheid een ijzig teveel aan Melkertjes en Dijkstalletjes. En dat zijn, zoals we vorige week allemaal hebben kunnen constateren, geen geboren winnaars, maar stuk voor stuk buitengewoon slechte verliezers.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.