Zonnekoning
IJslandse vissers leren niet hoe ze moeten zwemmen. Waarom? De reden is even simpel als gruwelijk: dan duurt het verdrinken korter als ze te water raken. Hoe langer dat hele WK voor Nederland dreigde te gaan duren, des te sterker kreeg ik de indruk dat de bondscoach voor zijn spelers geen plan B had, alsof het IJslandse vissers waren, trapezewerkers zonder vangnet, alpinisten zonder gids. Het begon zo langzamerhand steeds meer op een dweepzuchtige sekte te lijken die als een kudde ootmoedige lemmingen de heilige missie van de grote leider volgde: wereldkampioen worden, waarbij het doel de middelen niet alleen heiligde, maar de bedenker daarvan ook een zekere vorm van absolute onschendbaarheid verleende. Van iemand die een op zichzelf volstrekt loze term als ‘provocerende pressing’ met zo’n onwankelbaar aplomb kan uitspreken en er dan bij kijkt alsof hij zojuist in hoogst eigen persoon de diepere bedoeling van de relativiteitstheorie aan niemand minder dan Albert Einstein heeft uitgelegd, kun je alles verwachten. Sterker nog: het zou me zelfs niet verbazen als hij het invoeren van de ‘intimidatievrije zones’ waarmee men in Amsterdam vrouwen wil vrijwaren van sissende belagers, ook heeft bedacht als onderdeel van het tactische plan.
De man is tot alles in staat. Hij is de zelfgekroonde zonnekoning in zijn eigen dynastische biotoop, met het ingecalculeerde risico van de hoogmoed die onvermijdelijk voor de val komt. Oftewel, om met Madame de Pompadour, de maîtresse van Lodewijk XV te spreken: ‘Na ons de zondvloed’, en daar is zijn opvolger Ronald Koeman dan mooi klaar mee. Maar voordat het zover was, had ik vlak voor de invalbeurt van Wout Weghorst nog een visioen. Ik zag drie misdienaars – broeder Cody, broeder Memphis en broeder Denzel – een shantykoor dirigeren dat begon te zingen van ‘U zij de glorie’ en voorwaar, ik zeg u: we waren bijna getuige van de wonderbaarlijkste opstanding sinds die van Lazarus. Toen werd het weer donker en het licht was helaas niet het enige dat uitgeschakeld bleek toen mijn verbeelding werkelijkheid was geworden. Overigens: de leden van het koor overleefden mijn droom niet, want ze hadden zich vermomd als IJslandse vissers toen hun boot lek ging en u weet sinds het begin van dit stukje wat er dan gebeurt. Ze gingen kansloos kopje onder, net als Oranje. Conclusie van de bondscoach: ‘We were there almost, we came an hole end.’
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.