Kunstgras
Als hockeyliefhebber ben ik een fervent voorstander van kunstgras - voor hockey, wel te verstaan. Wanneer ik de jongens van mijn team vertel dat ik vroeger nog op gras heb gespeeld, met de voet achter de stick om de bal te stoppen, kijken ze me aan alsof ik van Mars komt. Kunstgras is een van de voornaamste redenen waarom de hockeysport zich heeft ontwikkeld tot wat het is: snel, innovatief en technisch geavanceerd. Voor voetbal is het een drama. Kijk even naar het veld van Excelsior, waar de bal stuitert als een spons en de rubber korrels je om de oren vliegen, en ieder weldenkend mens zal het van harte eens zijn met de aanvoerders van twaalf eredivisieclubs om het kunstgras een halt toe te roepen en niet meer toe te staan. Noem één ander volwassen Europees voetballand waar zoveel plastic matten liggen en de achterstand in de ontwikkeling van Nederland is grotendeels verklaard. Ik begrijp dan ook helemaal niets van de opmerkingen die ex-Heracles-voorzitter Jan Smit maakte in de Volkskrant van 18 mei. 'Bij Heracles krijgen we het niet voor elkaar om hier het jaar door een goede grasmat neer te leggen. Toen we nog geen kunstgras hadden, was het veld de helft van het jaar onbespeelbaar en werd er door de jeugd niet eens op getraind.' Of eigenlijk begrijp ik het wel, want net als iedereen weet ook ik dat de man enorm zuinig is.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.