O Denneboom

Zaterdag omstreeks negen uur werd ik overvallen door een acute aanval van spontane heimwee in de meest letterlijke zin van het woord: ik wilde maar één ding, naar huis, waar de kachel brandde en de borrel wachtte. Bevangen door de kou zat ik te wachten op dat ene moment van bijvoorbeeld Denneboom of Engelaar, om maar eens twee kerstmannen van FC Twente met name te noemen. Maar helaas, Romano kon niet pieken en Orlando leek met zijn gedachten bij het kroamschudd’n in Mariaparochie. Het was drie keer niks tegen VVV, dat zich door die belachelijke penalty zelfs nog lichtelijk bestolen mocht voelen. De twee uitblinkers speelden bij de tegenpartij: aanvaller Nordin Amrabat (onmiddellijk kopen die man!) was de ster van het veld en zijn keeper Danny Wintjens, twee jaar geleden nog derde man in Enschede, maakte indruk met minstens drie fantastische reddingen, waar zijn collega Sander Boschker weer eens een beslissende blunder maakte.

Met het zevende gelijkspel heeft FC Twente nu al veertien punten verspeeld en dat is te veel voor een club, die vrijwel elke wedstrijd 80% balbezit heeft, maar geen 100% resultaat scoort. Het lijkt erop dat de tegenstanders de tactiek door beginnen te krijgen: laat die Engelaar en El-Ahmadi maar lekker pielen, dat kunnen ze niet onaardig, maar in de zestien gaat het breien eindeloos door. Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel weer zo, dat we allemaal staan te klappen als ze in de twee volgende uitwedstrijden (Heerenveen en Ajax) het achtste en negende gelijkspel mee naar huis halen. En als ze dan voor de laatste thuiswedstrijd, zondag 30 december tegen De Graafschap, nog wat vuurwerk droog gehouden hebben, dan loopt dit voetbaljaar tenminste niet met een sisser af. Sterker nog: dat zou zelfs “het meest maximale resultaat haalbaar” zijn (Excelsior-trainer Ton Lokhoof na de 3-0 bij Vitesse).

Copyright Peter Bonder.

Kijk ook op www.twentesport.com.